Wie ooit is gebeten door een hond, weet hoe heftig dat kan zijn. Naast de fysieke schade is er vaak ook een emotionele impact. Meestal draait de eigenaar van het dier op voor de schade, maar niet altijd. In een uitspraak van de rechtbank Amsterdam oordeelde de rechter dat het slachtoffer in deze zaak zelf volledig verantwoordelijk was.
Wat gebeurde er?
Een vrouw die alarmsystemen verkocht, belde aan bij een bedrijfspand. Op de deur hing een bordje met een waarschuwing: “Bull Terrier on board”. De vrouw wist van zichzelf dat ze bang is voor honden omdat ze eerder een keer gebeten was. Toch besloot ze aan te bellen. Toen de eigenaar opendeed, kwam de jonge hond enthousiast naar buiten, begon te snuffelen en sprong op haar af. De vrouw raakte in paniek. Ze zwaaide met haar tas, viel en werd in haar gezicht gebeten. Voor dat letsel stelde ze de eigenaar van de hond aansprakelijk.
Eigen schuld: wat houdt dat in?
Een aansprakelijke partij dient in principe de hele schade te vergoeden. De wet biedt echter ruimte om de schadevergoeding te verminderen als het slachtoffer zelf heeft bijgedragen aan het incident. Dat wordt aangeduid met ‘eigen schuld’. Rechters kijken dan naar het gedrag van het slachtoffer: was het onvoorzichtig, onnodig risicovol of zelfs onrechtmatig?
Als het slachtoffer zelf heeft bijgedragen aan het ontstaan van de schade leidt dat in veel gevallen tot een gedeelde verantwoordelijkheid. Zo kan iemand die aansprakelijk is bijvoorbeeld 70% van de schade moeten betalen en draagt het slachtoffer 30% zelf. De percentages hangen af van de omstandigheden en hoe ernstig beide partijen hebben bijgedragen aan wat er gebeurde.
Wat vond de rechter?
De rechter vond dat het gedrag van de vrouw zó bepalend was voor het ontstaan van het incident, dat de volledige schade voor haar rekening komt. Ze had het waarschuwingsbord gezien, wist van haar angst, negeerde de instructies van de eigenaar en reageerde paniekerig. Volgens de rechter maakte juist die reactie dat het incident uit de hand liep. Daarom werd geoordeeld dat haar eigen gedrag volledig de oorzaak was. De eigenaar hoeft om die reden niets te betalen – zelfs geen deel van de schade.
Afhankelijk van hun aandeel wordt de schade vaak gedeeld tussen de aansprakelijke partij en het slachtoffer. In deze zaak vond de rechter het slachtoffer echter volledig verantwoordelijk – iets wat niet vaak voorkomt.
Wat kunnen we hiervan leren?
Ook al is het uitgangspunt dat een eigenaar verantwoordelijk is voor schade door zijn hond, het gedrag van het slachtoffer kan ook meewegen. Wie zelf risico’s neemt, kan uiteindelijk zelf (gedeeltelijk) voor de schade opdraaien.
Heb je vragen over aansprakelijkheid bij bijtincidenten of vergelijkbare situaties? Neem gerust contact met mij op.